Steve Jobs Speech marathi

स्टिव्ह जॉब्स यांचे स्टॅनफोर्ड मधील भाषण 

भाषण 

"जगातल्या सर्वोत्तम, म्हणून गणल्या जाणाऱ्या महाविद्यालयांपैकी एक अशा महाविद्यालयाच्या पदवीदान समारंभात तुमच्यासोबत बोलण्याचा  मान मला मिळत आहे. आता सत्य सांगायला हरकत नाही, पण मी महाविद्यालयीन शिक्षण कधीच पूर्ण करू शकलो नाही. महाविद्यालयीन दीक्षांत समारंभ इतक्या जवळून मी पहिल्यांदा पाहतो आहे. आज मी तुम्हाला माझ्या आयुष्यातील तीन गोष्टी सांगू इच्छितो . बस्स... काही मोठा करार  नाही. फक्त तीन छोट्या गोष्टी.....!

Steve Jobs: The Exclusive Biography (Online on Amazon)      

पहिली गोष्ट आहे ठिपके जुळवण्याच्या संदर्भातली... 

मी रीड कॉलेजमधून पहिल्या सहा महिन्यांतच बाहेर पडलो होतो, पण खरोखर बाहेर पडण्याआधी मी जवळपास १८ महिने कॉलेजमध्येच ड्रॉपइन म्हणून घुटमळत हो तो.... मग मी बाहेर का पडलो ?याची सुरुवात खरं तर माझ्या जन्माच्या आधीपासूनची आहे. माझी जन्मदाती  आई ही एक तरुण, अविवाहित महाविद्यालयीन विद्यार्थिनी होती आणि तिने मला दत्तक द्यायचं ठरवलं. तिची फार इच्छा होती की, मी एका पदवीधर पालकांकडे दत्तक म्हणून जावं, त्यामुळे अखेर एका वकील दाम्पत्याची निवड झाली. सारं कसं सुरळीत चालू होतं आणि अचानक माझ्या जन्माच्या वेळी त्या दोघांनी ठरवलं की, त्यांना मुलगी हवी आहे... त्यामुळे वेटिंग लिस्टवर असलेल्या माझ्या आई-बाबांना रात्री अचानक फोन गेला की, "मुलगा आहे ... तुमची अजूनही त्याला स्वीकारनार का  का?" ते म्हणाले, "अर्थातच..." अर्थात, नंतर माझ्या आईला कळलं की, माझ्या दत्तक आईनं कॉलेज  पदवी पूर्ण केली नव्हती आणि वडिलांनी तर शाळाही पूर्ण केली  नव्हती. तिनं मग दत्तक कागदपत्रांवर सही  करायला नकार दिला. मग मला महाविद्यालयांत पाठवणार , या आश्वासनानंतरच तिनं कागदांवर सह्या केल्या.

Steve Jobs: The Exclusive Biography by Walter Isaacson(2015-01-27) 

१७ वर्षांनंतर मी खरंच कॉलेजला गेलो. मूर्खासारखं मी स्टॅनफर्डसारखं महागडं कॉलेज निवडलं आणि माझ्या दत्तक पालकांची  कमाई माझ्या शिक्षणावरच खर्च होऊ लागली, सहा महिन्यांतच त्याची किंमत कळेना . मला माझ्या आयुष्यात काय करायचं आहे, याची काहीच  कल्पना नव्हती आणि कॉलेज मला याचं उत्तर शोधण्यात मदत करत नव्हतं आणि मी इथे आई-वडिलांची आयुष्यभराची कमाई उडवत होतो. म्हणून मी कॉलेजमधून बाहेर पडण्याचा निर्णय घेतला आणि सुस्कारा सोडला... अर्थात, त्या वेळी हा गंभीर निर्णय होता.... पण आता वाटतं की, कदाचित हा माझ्या आयुष्यातील सर्वात चांगला निर्णय असेल.. हा निर्णय पक्का झाल्याक्षणीच मला ज्या वर्गांमध्ये रस नव्हता तिथे जाणे बंद केले आणि ज्या वर्गामध्ये मला जाण्यात रस होता त्या वर्गाना नियमितपणे जाऊ लागलो.

How to think like Steve Jobs (MARATHI BOOK BUY)

हे सगळंच काही स्वप्नवत नव्हतं... माझ्याकडे वसतिगृह नव्हते , म्हणून मित्रांच्या रूम्सवर जमिनीवर झोपायचो  कोकच्या रिकाम्या बाटल्या देऊन मी पाच सेंट्स जमा करत असे... आणि त्यातून जेवणाची तजवीज करत असे... दर रविवारी ७ मैल चालत जाते असे हरे कृष्ण मंदिरातील चांगले जेवण खायला मिळावं म्हणून...., पण मला ते खूप आवडत होतं... माझी अंत:प्रेरणा आणि माझं कुतूहल यामुळे मला जे काही सापडलं, ते पुढे आयुष्यात अनमोल ठरलं. आता हेच पाहा ना...रीड कॉलेजमध्ये त्या वेळेला बहुधा सर्वोत्तम असे कॅलिग्राफीचे (सुलेखन) वर्ग चालत. संपूर्ण परिसरात प्रत्येक भित्तिपत्रकावर, इतकंच काय अगदी खणांवरदेखील सुंदर कॅलिग्राफी केलेली आढळे. मी तसाही ड्रॉपआउट होतो आणि मला हे कसं करतात हे जाणून घ्यायचं होतं, त्यातच मला माझे नियमित वर्ग करणं जरुरीचं राहिलं नव्हतं. कॅलिग्राफीच्या वर्गात मी सेरिफ आणि सॅन्स सेरिफ फॉण्ट्सविषयी शिकलो. त्याच्याचबरोबर दोन अक्षरांमध्ये किती जागा असावी, उत्कृष्ट टायपोग्राफी ला उत्कृष्ट कसे बनवते हे शिकलो. ते सारंच फार सुंदर, ऐतिहासिक आणि कलात्मकरित्या हळुवार होतं... कदाचित विज्ञानाने हस्तगत करण्याच्या पलीकडलं... मला ते खूप मोहक वाटले ....

Steve Jobs : Exclusive Biography (Marathi Edition)

यापैकी माझ्या आयुष्यात कोणत्याही व्यावहारिक वापराची आशादेखील नव्हती., पण १० वर्षानंतर जेव्हा आम्ही पहिला मॅकिंटॉश कम्प्युटर बनवत होतो, तेव्हा हा सगळा काळ माझ्या मदतीला आला. आम्ही त्या सगळ्याचा वापर मॅकिटॉशमध्ये केला. सुंदर टायपोग्राफी असलेला तो पहिला कम्युटर होता. मी महाविद्याल कधीच सोडले नसते तर मॅकमध्ये कधीच एकाधिक टाइपफेस किंवा प्रमाणानुसार अंतर असलेले फॉन्ट नसते, आणि विंडोजने नुकतीच मॅकची कॉपी केली असल्याने बहुधा वैयक्तिक संगणकात  नसण्याची शक्यता असती . मी कधीही कॉलेज सोडला नसता तर, मी या कॅलिग्राफी क्लासमध्ये कधीही प्रवेश केला नसता आणि वैयक्तिक संगणकांकडे कदाचित त्यासारखे अप्रतिम टायपोग्राफी नसते. मी महाविद्यालयात असताना पुढे शोधत ठिपके कनेक्ट करणे अशक्य होते. परंतु १० वर्षांनंतर हे अगदी स्पष्ट दिसत होते.

Elon Musk: How the Billionaire CEO of SpaceX and Tesla is Shaping our Future BOOK

पुन्हा, आपण पुढे दिसणारे ठिपके कनेक्ट करू शकत नाही; आपण केवळ त्यांना मागे वळून पहात कनेक्ट करू शकता. तर आपल्यावर विश्वास ठेवावा लागेल की आपल्या भविष्यकाळात ठिपके काही तरी कनेक्ट होतील. आपल्याला एखाद्या गोष्टीवर विश्वास ठेवावा लागेल - आपला आतील आवाज , नशिब, जीवन, कर्म, काहीही. या दृष्टिकोनाने मला कधीही निराश केले नाहीआणि त्यामुळेच माझ्या आयुष्यात बराच बदल घडलेला आहे.

 

माझी दुसरी गोष्ट आहे प्रेम आणि तोट्याविषयी.... 

मी फार नशीबवान आहे. मला काय करायला आवडतं हे मला फार आधीच उमगलं होतं. मी २० वर्षांचा असतानाच मी आणि वॉझनं मिळून घरच्या गॅरेजमध्ये ऍपल  कम्प्युटर्सची सुरुवात केली. आम्ही खुप मेहनत केली. दहा वर्षात गॅरेजमधल्या आम्हा दोघांपासून सुरू झालेली अॅपल २ बिलियन डॉलर्स आणि ४००० कामगारांची कंपनी झाली होती. आम्ही वर्षभरापूर्वीच आमचं सर्वोत्तम काम बाजारात आणलं होतं. मॅकिटॉश कम्प्युटर! मी तेव्हा फक्त ३० वर्षाचा होतो आणि अचानक माझ्या कंपनीतून मी हाकलला गेलो. तुम्ही स्वतः स्थापन केलेल्या कंपनीतून तुम्ही स्वतः हाकलले कसे जाऊ शकता? खरं सांगायचं झालं तर जसं 'अॅपल' वाढत होतं, त्याच्याबरोबर मला कौशल्यवान वाटणाच्या काही मंडळीना मी नोकरीवर ठेवलं. काही वर्ष ठीक  गली, पण नंतर आमच्या दृष्टिकोनांत फरक पडू लागले. अखेर भांडणं झालीच... संचालक मंडळानंपण त्यांचीच पाठराखण केली... साहजिकच वयाच्या तिसाव्या वर्षी मी अक्षरशः हाकलला गेलो... आणि तेही अतिशय सार्वजनिक पद्धतीनं... माझ्या आयुष्याचा जो केंद्रबिंदू होता, तोच  गायब झाला. मी उद्ध्वस्त झालो.

Best deals on Eyeglasses by Specsmakers

काही महिने... नक्की काय करावे हेच सुचेना... मला जणू माझ्या आधीच्या कार्यकुशल उद्योजकांचा विधासघात केल्यासारखं वाटत राही ... मी डेव्हिड पॅकार्ड आणि बॉब नॉयस यांना भेटलो आणि वाईट वागणूक मिळाल्याबद्दल माफी मागण्याचा प्रयत्न केला. मी एक अतिशय सार्वजनिक अपयश होतो , आणि सिलिकॉन व्हॅलोतून पळून जाण्याचे विचार मनात घोळू लागले होते. पण हळूहळू एक गोष्ट जाणवायला लागली.... माझं अजूनही माझ्या कामावर प्रेम होते... ऍपलमधल्या घटनांनी त्यात तीळभरही फरक पडला नव्हता. मला नाकारण्यात आलं होतं..., पण माझं प्रेम संपलं नव्हतं.... म्हणूनच... मी पुन्हा सुरुवात करण्याचा निश्चय केला.

 

तेव्हा तसं वाटलं नसेल कदाचित, पण अॅपलमधून मला हाकलून लावणे  ही माझ्या आयुष्यातली सर्वाधिक चांगली घटना ठरली. यशस्वी होण्याच्या जडपणाची जागा पुन्हा नवशिक्या होण्याच्या हलकीपणाने घेतली, सर्वकाहीबद्दल कमी खात्री. माझ्या आयुष्यातील सर्वात सर्जनशील काळात प्रवेश करण्यासाठी मला मुक्त केले.

Frotein Pineapple Whey Protein 1Kg

त्यानंतरच्या ५ वर्षांत मी  नेक्स्ट' नावाची कंपनी स्थापन केली, 'पिक्सार नावाची दुसरी कंपनीही उभारली , आणि एका आश्चर्यकारक बाईच्या प्रेमात पडली जी माझी पत्नी होईल. पिक्सरने टॉय स्टोरी हा जगातील पहिला संगणक अ‍ॅनिमेटेड फीचर फिल्म तयार केला आणि आता तो जगातील सर्वात यशस्वी अ‍ॅनिमेशन स्टुडिओ आहे. गंमत म्हणजे, पुढे नेक्स्ट'पण apple ने विकत घेतली.... आणि आम्ही 'नेक्स्ट मध्ये बनवलेलं तंत्रज्ञान आज 'अॅपल'च्या कामाला येतं आहे... आणि 'अॅपल'च्या यशाला ते कारणीभूत उरते आहे..

Neuherbs Green Coffee Beans For Weight Loss: 400 G, Pack Of 2

मला खात्री आहे की, मी जर 'अंपल 'मधून हाकलला गेलो नसतो तर हे कधीच घडलं नसतं. औषधाची चव घेणं कठीण असतं. पण रुग्णाला त्याचीच गरज असते. कधी आयुष्यानं डोक्यात दगड घातलाच, तर निराश होऊ नका. मला खात्री आहे की जर माझं माझ्या कामावर प्रेम नसतं, तर मी अशा पद्धतीनं काम करत राहू शकलो नसतो. आपलं प्रेम कशावर आहे याचा शोध घेत राहा. हे केवळ तुमच्या व्यक्तिगत आयुष्यात जितके महत्त्वाचे आहे तितकंच ते तुमच्या कार्यक्षेत्रातही. तुमच्या आयुष्यातला एक मोठा भाग तुम्ही काम करण्यात व्यतीत करणार आहात आणि उत्तम काम करण्याकरिता तुम्ही जे करताय त्यावर तुमचं प्रेम असणं आवश्यक आहे. जर ते तुम्हाला अजून सापडलं नसेल तर मग शोधत राहा.... स्वतःची समजूत घालून नका घेऊ. हृदयाच्या इतर गोष्टीप्रमाणेच जेव्हा तुम्हाला ते सापडेल, तेव्हा त तुम्हाला आपोआप जाणवेल आणि एखाद्या सुंदर नात्याप्रमाणे वर्ष जशी सरकत जातील, तसतसा तुमचा त्यातला रस वाढतच राहील....! म्हणून म्हणतो... शोधत राहा... स्वत:ची समजूत घालून नका घेऊ.

 

माझी तिसरी गोष्ट मृत्यूविषयी आहे...

मी १७ वर्षांचा होतो तेव्हा एक वाक्य वाचलं होतं... जर तुम्ही रोज आपलं आयुष्य आजचा दिवस शेवटचा असं समजून घालवलंत, तर कमीतकमी एक दिवस तुमची समजूत खरी ठरेल. या वाक्याने माझ्यावर खूप परिणाम केला होता. तेव्हापासून जवळपास ३३ वर्ष मी रोज सकाळी उठतो आणि आरशात पाहून स्वत:ला विचारतो - 'जर आज मला मरण यायचं असेल, तर आज जे मी करतो आहे तेच मला करायला आवडेल का? जर माझे उत्तर बरेच दिवस नाही असेल, तर मला कळतं की काहीतरी बदल करायची गरज आहे. मला लवकरात लवकर कधीही मृत्यू येऊ शकतो. ही कल्पना मला माझ्या आयुष्यातले महत्त्वाचे निर्णय घेताना खूप कामाला येते. कारण आपल्या बाह्य अपेक्षा, सारा अहंकार, लाज किंवा अपयशाची भीती हे सारंसारं मरणाच्या भीतीमध्ये नष्ट होतं... आणि जे महत्त्वाचे आहे. तेवढंच उरते. तुम्ही मरणार आहात हे लक्षात ठेवणे, म्हणजे तुम्ही काहीतरी गमावू शकता या भीतीपासून मुक्ती असं मी समजतो. तुम्ही आधीच इतके नग्न  झालेले असता की, हृदयाचं सोडून दुसऱ्या कुणाचे ऐकण्याचे तुम्हाला कारणच राहत नाही.

JBL C50HI in-Ear Headphones with Mic (Blue) at 449 only

सुमारे एक वर्षापूर्वी मला कर्करोग झाल्याचे निदान झाले. मी सकाळी साडेसात वाजता स्कॅन केले आणि त्यातून माझ्या स्वादुपिंडावर एक गाठ स्पष्ट दिसली. स्वादुपिंड म्हणजे काय हे मला माहित नव्हते. डॉक्टरांनी मला सांगितले की हा कर्करोगाचा जवळजवळ असाच प्रकार आहे जो असाध्य आहे, आणि मला अशी अपेक्षा आहे की तीन ते सहा महिन्यांपेक्षा जास्त काळ जगण्याची मी अपेक्षा केली पाहिजे. माझ्या डॉक्टरांनी मला घरी जाऊन माझे काम व्यवस्थित करण्याचा सल्ला दिला, जो मरण्याच्या तयारीसाठी डॉक्टरांचा कोड आहे. याचा अर्थ असा आहे की आपल्या मुलांना पुढील काही वर्षांमध्ये काही महिन्यांत सांगायचे आहे असे आपल्याला वाटेल त्या सर्व गोष्टी सांगण्याचा प्रयत्न करा. निरोप घ्यायची वेळ आलेली आहे...

HP Pavilion x360 Touchscreen 2-in-1 FHD 14-inch Laptop 10th

त्या निदानासोबत मी एक दिवस घालवला... त्या दिवशी संध्याकाळी माझी बायप्सी झाली. त्यांनी माझ्या घशावाटे आणि पोटातून आतड्यात एण्डोस्कोप घुसवला, माझ्या स्वादुपिंडात सुई खुपसून त्यांनी तिथल्या पेशी काढल्या. मला अर्थात भूल दिली होती, पण माझी पत्नी म्हणाली की, 'जेव्हा डॉक्टर्सनी त्या पेशी सूक्ष्मदर्शकाखाली पाहिल्या, तेव्हा ते आनंदाने रडू लागले.' माझा कॅन्सर अतिशय दुर्मीळ असला तरी शस्त्रक्रियेनं तो बरा करता येण्यासारखा होता... माझ्यावर शस्त्रक्रिया झाली आणि मी आता ठीक  आहे.

boAt Bassheads 100 in Ear Wired Earphones with Mic(Black) at RS 300 only 

  UPTO 50% OFF ON WOMENS WESTERN WEAR BY MANOLA  

मृत्यूला सामोरे जाण्यासाठी हे मी सर्वात जवळचे होते आणि मी आशा करतो की हे आणखी काही दशकांपूर्वीचे सर्वात जवळचे आहे. त्यातून जगल्यानंतर, आता मृत्यू ही एक उपयुक्त परंतु निव्वळ बौद्धिक संकल्पना होती त्यापेक्षा थोडा अधिक निश्चितपणे मी हे सांगू शकतो

मरण कुणालाच नको असते अगदी ज्यांना स्वर्ग हवा असती त्यांचीही त्याकरता मरण्याची तयारी नसते. तरीही मरण है आपल्या सगळ्यांना एकत्र करणारच आहे. कोणालाही ते चुकलेलं नाही आणि हे खरंच अगदी बरोबर आहे. कारण मरण हा जीवनाचा सर्वात छान शोध आहे. तो जीवनातल्या बदलाचा शिल्पकार आहे. तोच जुन्याला दूर करून नव्याची वाट मोकळी करतो. आज, कदाचित तुम्ही चचेत आहात, पण उद्या तुम्ही हळूहळू म्हातारे व्हाल आणि दूर सारले जाल. इतके नाट्यमय झाल्याबद्दल क्षमस्व, परंतु हे अगदी खरे आहे.

Redmi Hi-Resolution Audio Wired Earphone with Mic  (Black, in The Ear)

आपला वेळ मर्यादित आहे, म्हणून दुसर्‍याचे आयुष्य जगण्यात घालवू नका. दुसर्‍या विचारसरणीच्या परिणामासह जगत असलेल्या कुतूहलात अडकू नका. इतरांच्या मतांचा आवाज आपल्या स्वत: च्या अंतर्गत आवाजाला डुंबवू नका. आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे, आपले अंतःकरण आणि अंतःप्रेरणा अनुसरण करण्याचे धैर्य मिळवा. आपण खरोखर काय बनू इच्छित आहात हे त्यांना आधीच माहित आहे. बाकी सर्व काही गौण आहे.

LEVERET Quartz Movement Analogue Display Multicoloured Dial Men's Watch Combo Pack of 3   

जेव्हा मी तरुण होतो त्या वेळी 'होल अर्थ कॅटलॉग' नावाचे मासिक प्रसिद्ध होत असे जणू आमच्या पिढीचं बायबलच.... इथून जवळच मेन्लो पार्क इथे राहणारा स्ट्युअर्ट ब्रण्ड नावाचा माणूस ते काढत असे आणि त्यानं आपल्या कवी प्रवृत्तीने ते मासिक सजवलं होतं. ही गोष्ट १९६० ची, पर्सनल कम्प्युटर किवा डेस्कटॉप पब्लिशिंग च्या खूप आधीची. साहजिकच, हे मासिक पूर्णपणे टाइपरायटर, कात्री आणि पालोराईड कॅमेऱ्यानं बनवलं जाई. जणू पेपरबॅक फॉर्ममधलं गुगल.. आणि तेही गुगल येण्याच्या २५ वर्षे आधी. खूप आदर्शवादी. नाटक आणि सव्या कल्पनांनी भारलेलं... 

boAt Bassheads 100 in Ear Wired Earphones with Mic(Black) only at RS 349  

स्ट्युअर्ट आणि त्याचे सहकारी भरपूर वर्ष त्या मासिकाचे अंक काढत राहिले... आणि जेव्हा त्याचा प्रवास संपला तेव्हा त्यांनी त्याचा शेवटचा अंक काढला. सत्तरीची मध्यान्ह चालू होती आणि मी तुमच्याच वयाचा होतो.... त्या शेवटच्या अंकात शेवटच्या पृष्ठावर ; एक गर्द रानातल्या रस्त्याचं चित्र होतं. त्याच्या खाली लिहिलं होतं, भुकेलेले राहा... वेडे राहा... हा त्यांचा शेवटचा संदेश होता... 'भुकेलेले राहा... वेडे राहा...' मी सतत स्वत:साठी तेच मागतो आणि आत्ता जेव्हा तुम्ही पदवीधर होऊन बाहेर पडताय... तेव्हा तुमच्यासाठी पण हीच इच्छा करतो आहे....

भुकेलेले राहा.. वेडे राहा!!!

सर्वांचे मनापासून आभार

Get all latest job updates : JOBS